Jadąc w stronę Torunia, przy wyjeździe z Ryńsk, po lewej stronie znajduje się kamienny kościół gotycko-renesansowy pod wezwaniem św. Wawrzyńca.

Parafię założyli krzyżacy około roku 1300. W pierwszej połowy XIV wieku został zbudowany jednonawowy kościół.
Prezbiterjum i zakrystia pochodzą z początku XIV wieku natomiast nawę z wieżą i przedsionkiem zbudował Fabjan Plemięcki w roku 1608, jak wykazują napisy zachowane nad jednym i drugim wejściem do kościoła.
Kolejne zmiany nastąpiły w roku 1648. Ze środków finansowych wojewody chełmińskiego Jana Działyńskiego dokonano restauracji kościoła. Patronem kościoła jest Św. Wawrzyniec.

W centralnym punkcie znajduje się obraz "Męczeństwa św. Wawrzyńca" o charakterze włoskim z XVI/XVII wieku, całość zwieńcza obraz "Św. Józefa z Dzieciątkiem" z XVIII wieku. obraz był wielokrotnie odnawiany między innymi w 1641 roku przez Bartłomieja Strobla i 1883 roku przez malarza Lewickiego z Pelplina.

Wnętrze kościoła kryte jest stropem płaskim o przewadze wystroju wczesnobarokowego z XVII wieku.

W nawie, po lewej stronie umiejscowiona jest późnorenesansowa ambona z pierwszej połowy XVII wieku.
Ołtarz główny pochodzi z połowy XVII wieku, a ołtarze boczne z 1645 roku i z końca XVIII wieku.
Barokowy chór pochodzi z II połowy XVII wieku.
Na uwagę zasługuje gotycka chrzcielnica z drewnianą pokrywą z XVII wieku.
We wnętrzu, po prawej stronie znajduje się barokowy nagrobek Zawadzkiego z czarnego marmuru postawiony w kształcie ołtarza w pierwszej połowie XVII wieku. Narobek ten został przeniesiony z koscioła franciszkanów w Chełmnie.

Na dzwonnicy zawieszone są dwa dzwony. Dzwon większy pochodzi z czasów gotyckich, mniejszy odlany został u Wittwercka w Gdańsku w 1710 roku.